Anna Stöhr

  /    /  Anna Stöhr

W ubiegłym roku Anna Stöhr (rocznik 1988) zdecydowała się zakończyć przygodę z profesjonalnymi startami w zawodach. Z kibicami chciała pożegnać się u siebie w domu, w Innsbrucku, podczas rozgrywanych tu mistrzostw świata. Z powodu problemów ze zdrowiem plan nie wypalił. Ale Austriaczka wspina się nadal, choć już nie zawodniczo. Jest ambasadorką swojego miasta, ma przecież za sobą długą i niesamowitą karierę. Ba, jest jedną z najbardziej utytułowanych zawodniczek w historii sportowego wspinania.

Anna Stöhr (fot. Reinhard Fichtinger)

Był czas, kiedy Anna Stöhr zdominowała pucharowy panel, ten boulderowy. Ona i Kilian Fischhuber (cesarzowa para – jak o nich mówiono) rządzili na międzynarodowych ścianach. Byli niekwestionowanymi mistrzami w swojej koronnej konkurencji. Anna po raz pierwszy wygrała Puchar Świata w 2008 roku, a później zrobiła to jeszcze trzykrotnie, w latach 2011, 2012 i 2013. Bezwzględna dla rywalek była zwłaszcza w 2013 roku, wygrała wtedy 7 z 8 imprez. Do dziś uważa zresztą ten sezon za najlepszy w karierze. W sumie na podium PŚ stawała blisko 40 razy, 22 razy zajmowała jego najwyższy stopień.

Kunszt wspinaczkowy Austriaczki miał oczywiście odzwierciedlenie także w imprezach rangi mistrzowskiej. Stöhr dwukrotnie nie pozwoliła się doścignąć konkurentkom w mistrzostwach świata – w latach 2007 i 2011. Dwukrotnie też była najlepsza w mistrzostwach Europy – w latach 2010 i 2013. Ale zdobywała także medale innego koloru, 3 srebrne i 2 brązowe. Jej pierwszym medalem wywalczonym na międzynarodowej imprezie było srebro mistrzostw Europy w 2004 roku. Jednocześnie był to jej debiut na „dużej scenie”. Kariera zawodnicza Austriaczki trwała 14 lat.

Poza medalami i pucharami Anna ma też inne prestiżowe wyróżnienie. W 2012 roku otrzymała nagrodę La Sportiva Competition Award podczas Arco Rock Legends.

Anna Stöhr (fot. Reinhard Fichtinger)

Nie można mówić o sukcesach Anny Stöhr wyłącznie w kategorii zawodów – choć oczywiście tu osiągała swoje największe triumfy. Dla Austriaczki równie ważne było, i nadal jest, wspinanie poza panelem.

Jeszcze w trakcie zawodniczej kariery, w 2010 roku, Stöhr przeszła swój pierwszy boulder 8B – The Riverbed w Magic Wood. W 2017 podbiła poprzeczkę, pokonując trudności 8B+ (to już ścisły top wśród boulderujących kobiet) – padło głośne New Base Line Bernda Zangerla w Magic Wood. W tym samym roku wspięła się na The Penrose Step, także 8B+, w Leavenworth (przy okazji pierwsze kobiece przejście).

Rok temu w wywiadzie dla wspinanie.pl Austriaczka mówiła:

Staram się łączyć rożne typy wspinania, sam bouldering byłby pewnie nudny. To jest właśnie jeden z ekscytujących aspektów wspinania, że zawsze można zmienić styl i wciąż się rozwijać. Piaskowiec, granit, bouldering, wspinaczka sportowa, drogi wielowyciągowe… Jest tyle rzeczy do wyboru i dlatego nigdy człowiek się nie nudzi.

Anna Stöhr (fot. Reinhard Fichtinger)

Angela Eiter, rodaczka Anny Stöhr (równie utytułowana, tyle że specjalizująca się w konkurencji prowadzenie), po zakończeniu przygody z zawodowym wspinaniem osiąga fantastyczne wyniki w skałach (na czele z rekordowym La Planta de Shiva 9b). Stöhr także nie rezygnuje ze wspinania. Poprowadziła między innymi wielowyciągową Ali Babę (8a+, 250 m) na Paroi Derobée. W tym roku pokonała też dwie trudne drogi w Arco – Riflessi i Cinque Uve, obie 8c.

I pewnie nie jest to ostatnie słowo słynnej Austriaczki.

Dorota Dubicka / wspinanie.pl