Michał Kochańczyk

  /    /  Michał Kochańczyk
Michał Kochańczyk na wierzchołku Bhagiratti II (6512 m) w Himalajach Garhwalu, pierwsze polskie wejście, 1981 r., w głębi Shivling (fot. B. Czerniawski)

Człowiek wielu talentów. Taternik, alpinista, polarnik, żeglarz, działacz organizacyjny, publicysta, fotograf, filmowiec, wykładowca akademicki. Brał udział w 25 wyprawach na całym świecie, w niektórych pełnił rolę kierownika. Uczestniczył także w kilkunastu wyprawach eksploracyjnych. Jego największym górskim osiągnięciem jest udział w poprowadzeniu nowej drogi na szczyt Fitz Roya w Patagonii. Przez 18 lat był prezesem Klubu Wysokogórskiego Trójmiasto. Jego artykuły i reportaże publikowane były w czasopismach podróżniczych. Jest dumny z dyplomu za uratowanie kota z wysokiej sosny.


Udział w wyprawach

1971 – 2007 – wspinaczki tatrzańskie, tak letnie jak i zimowe, instruktor taternictwa i alpinizmu PZA w latach 1977 – 2007, obecnie instruktor senior PZA,

1973 – Pamir, rejon Piku Komunizma i Piku Moskwa, lodowce Garmo, Dorofiejewa, Gando,

1978 – 1979 – afrykańska wyprawa land roverem, od Tunisu przez Saharę do Kamerunu, a potem dalej samolotem do Zairu, wspinaczki w górach Hoggar, wejście na wulkan Kamerun,

Michał Kochańczyk, Tatry, 1981 rok (fot. arch. M. Kochańczyk)

1981 – Himalaje Garhwalu – Indie, kierownik wyprawy Akademickiego Klubu Alpinistycznego w Gdańsku, pierwsze polskie wejścia na Bhaghirathi II – 6512 m i Srikajlas – 6930 m,

1983 – Cordillera Vilcanota – południowe Peru , pierwsze polskie wejście na najwyższy szczyt Cordillera de Vilcanota – szczyt Auzangate – 6372 m,

1984 – Cordillera Blanca, Peru, kierownik wyprawy, kopanie złota w Amazonii,

1984 – udział w wyprawie na Fitz Roy (3415 m) w Patagonii, zdobycie szczytu nową drogą północnym zacięciem ściana 1500 m( 24.12.1984 r.)

1985 – wejście na Aconcagua 6960m; drogą normalną, Argentyna,

1985- udział w wyprawie na Cho Oyu 8202 m, (Nepal) uczestnictwo w akcji ratunkowej , poszkodowani Marek Roslan i Karol Sopicki, przekroczenie przełęczy Nangpa La, asekurowanie od strony tybetańskiej Mirka Gardzielewskiego i Jacka Jezierskiego, zdobywców szczytu,

1985 – udział w wyprawie na Nanga Parbat 8125 m, Pakistan, pomoc dla zespołu Jurka Kukuczki przy zejściu ze szczytu, odnalezienie w lawinisku ciała Piotra Kalmusa,

1986 – udział w nieudanej wyprawie na Cerro Torre w Patagonii, wspinaczka na Poincenot, założenie 400 m lin poręczowych,

1987 – Alaska, Mount McKinley 6192 m, wejście na szczyt, odnalezienie ciała Piotra Jankowiaka, dwukrotny przejazd przez całą Alaskę i Kanadę,

1988 – Svalbard, przejście na nartach znacznej części Zachodniego Spitsbergenu, wspinaczka na Horsundtindt 1412 m, wycofanie 150 m poniżej szczytu (zimą polarną), ciągłe spotkania z niedźwiedziami polarnymi,

1988 – Himalaje Nepalu, udział w wyprawie na Langtang Lirung 7231 m., kierownik sportowy wyprawy;

1990 – prowadzenie latem przez cztery miesiące obozowisko taternickie na Szałasiskach w Dolinie Rybiego Potoku poniżej Morskiego Oka, użeranie z niedźwiedziami, tym razem brunatnymi,

1991 – kierownik sportowy wyprawy na Trisul ( ponad 7000 m) w Himalajach Garhwalu (Indie), śmierć kierowniczki Anny Bruzdowicz;

1992 – Aconcagua 6960 (po raz drugi) Argentyna, 1992,

1996 – wyprawa na Annapurnę,

1998 – Spitsbergen – lodowiec Nordenskiolda,

1999 – Kongur Shan 7719 m w Pamirze Chińskim, zastępca kierownika wyprawy, próba wejścia północną ścianą,

2006 – Góry Wirunga i Ruwenzori w Ugandzie,

2009 – Wenezuela, rekonesans pod tepui Tramen, Salto Angel,

2011 – Kilimandżaro, Meru, Tanzania

2011 – Wenezuela – próba dotarcia na tepui Tramen na granicy Wenezueli i Gujany.

2012 – Wenezuela – wyprawa na tepui Tramen, troje uczestników zdobyło wierzchołek.

2012 – Rumunia,

Odznaczony (2 x) srebrnym i brązowym medalem za wybitne osiągnięcia sportowe, jedyny, który otrzymał dwukrotnie medal za wybitne osiągnięcia andynistyczne (otrzymał również dyplom za uratowanie kota z Wysokiej).

Realizacja filmów m.in. o wyprawie na Annapurnę w 1996 roku, o wyprawie na Kongur Shan w 1999 roku, o szkoleniu taternickim na Hali Gąsienicowej „Betlejemskie gwiazdy” (1999 r.).